مشغولیت اجتماعی مهارگسسته به اختلالی گفته میشود که در آن وضعیت کودک با غریبه ها احساس راحتی میکند و معمولاً از دو سالگی تا نوجوانی زمان ظهور و بروز آن است. از علائم واضح آن، خودمانی شدن بیش از حد کودک با بزرگسالان غریبه و ناآشناست. ### برای پرهیز از این اختلال چه باید کرد ؟ ۱- از نزدیک شدن به بزرگسالان غریبه و تعامل با آنها باید اجتناب ورزید و اینکار بر عهده بزرگسالانی است که مراقب کودک یا نوجوان خود هستند. ۲- دوری کردن از رفتار زبانی یا فیزیکی بیش از حد با ناآشنایان. ###چرا اینگونه است؟ ۱- غفلت یا محرومیت هیجانی کودک به شکل عدم ی مستمر نیازهایش به آرامش موجب میگردد تا به تحریک و محبت از سوی بزرگسالان دیگر واکنش مثبت نشان دهد. ۲- تغییر پیوسته مراقبین اصلی کودک به گونه ای میشود که دلبستگی پایدار به هیچیک از آنها امکان پذیر نیست و درنتیجه موجب گرایش کودک به سمت غریبه ها میگردد. ۳- رشد یافتن کودک در محیطهای غیرطبیعی مانند پرورشگاها موجب دلبستگی سریع آنان نسبت به غریبه ها میگردد. ۴- بزرگ شدن کودک در محیطهای عاری از محبت پدر و مادر، بچه طلاق بودن و عدم برخورداری از یک محیط سرشار از عاطفه میتوانند منجر به اختلال مشغولیت اجتماعی مهار گسسته گردند. ۵- فجایع طبیعی، نسل کشی یا خیانت بحران زای خانوادگی در دوران کودکی میتوانند در بروز این پدیده نقش غیرقابل انکاری ایفا نمایند. ***نکته : آموزش به کودکان توسط معلمان یا بزرگسالانی که با آنها روابط عاطفی ناگسستنی دارند میتواند در جلوگیری از این اختلال بسیار مثمرثمر باشد.
بخش ۲۰۵ : رهایی از زودرنجی (محقق : دکتر سیدفرهود میرچراغی)
بخش ۲۰۴- اختلال جامعه ستیزی (محقق : دکتر سیدفرهود میرچراغی)
بخش ۲۰۳ : سندرم استکهلم چیست؟ (محقق : دکتر سیدفرهود میرچراغی)
کودک , ,غریبه ,ها ,شدن ,اختلال ,غریبه ها ,مشغولیت اجتماعی ,کودک به ,از حد ,بزرگسالان غریبه
درباره این سایت